پیام- پرسپولیس

دیروز صبح تقریبا 7:30 بود که از خواب پاشدم،قرار به یک روزه عادی بود که آخرش یکی از خاطره انگیزترین روزا تبدیل شد. تا ساعت 12 چندجا کار داشتم و دوندگی بود که آخرش به خیر گذشته بود. نزدیکای ساعت ۳ فهمدیم که کارت سازمان تربیت بدنی اومده،این یعنی من می تونم امروز که بازی پرسپولیس پیام  تو مشهد برگزار می شه رو کنار زمین باشم! از یک طرف وسوسه پرسپولیس بود و از طرف دیگه من نمی خواستم تجربه اولم بازی به این مهمی باشه!خلاصه نزدیکای ساعت ۵ بود که تصمیم گرفتیم با دو نفر دیگه که از اول قرار بود برای این بازی برن باشم ولی عکس نگیرم و یه جور تابلو ام نکنم که ناظر بازی گیر بده! ساعت ۸:۴۰ بود که به خاطر ترافیک پیچ ورزشگاه تو شاندیز بقیه راه و دویدیم که تو این فاصله نیکبخت گل اول رو زد! کلی آدم پشت درای ورشگاه مونده بودن که یهو همه جا ترکید! ساعت نزدیکای ۸:۵۰ بود که با کاور زردی که بهمون داده بودن وارد زمین شدم! اصلا تصور ورزشگاه از اون زاویه یک حس دیگه داشت بازیو زنده داشتی می دیدی ولی از نزدیکترین جای ممکن! ۸۰ درصد ورزشگاه ۳۰ هزار نفری برخلاف بازیای ابومسلم،پرسپولیسی بود و ۲۰ درصد باقی مونده با اینکه روبرو جایگاه بودن اما صداشون به هیچ جا نمی رسید! در کل من ذوق کرده بودم و کل بازی موبایل قرضی k510 تو دستم بود عکس می گرفتم!! بین دو نیمه بالاخره به آرزوم رسیدم و عابدزاده رو دیدم! .......... 4 دقیقه وقت تلف شده آخر بازی رو کنار نیمکت پرسپولیس که با گل کریم باقری جلو افتاده بود وایساده بودیم که با سوت داور عابدزاده از رو سکو اومد تو زمین و شروع به بقل کردن قطبی کرد! از اینجا یهو دوربینای برنامه های مختلف ریختن تو زمین و شروع کردن به مصاحبه و منم همینطور با موبایل واسه خودم عقده هامو برطرف می کردم! آخر بازیم یه نشست خبری بود که اونم واسه خودش جالب بود.در کل دیدن بازی اونم به خصوص پرسپولیس واسه اولین تجربه خاطره فراموش نشدنیی برام شد! ساعتای 12:30 بود که دیگه خونه رسیدم و از اونوقت بعلاوه دیدن خواب عابدزاده! واسه ان تا آدم ماجرارو تعریف کردم!